Rozdział 10 - Chcę być z Claire

*Naty*

Postanowiłam jednak iść do Maxiego. Bardzo mnie zranił, ale muszę wiedzieć co postanowił. Fran mówiła że ta cała Claire chciała dziecko z Peterem, ciekawe jak mój  były chłopak na to zareaguje?

- Naty! - usłyszałam krzyk

Obróciłam się, o nie... To ta blondyna kradnąca chłopaków i psująca wszystkim życie!

- Czego chcesz... - warknęłam

- Naty, ja cię przepraszam. Nie chciałam żeby tak wyszło - zaczęła płakać

- Skąd ta zmiana - prychnęłam

- Diego... jest w strasznym stanie. Jeśli Fran nic nie zrobi on się chyba zabije! - płakała - A Maxi... Nie chcę go ranić. On mnie już nie kocha, naprawdę. Ja jestem szczęśliwa z Peterem. Porozmawiaj z nim i z Fran, błagam

- Postąpiłaś mega głupio i ja ci tego nie wybaczę, porozmawiam z Maxim ale z Fran musisz porozmawiać ty. Polecam ci się pospieszyć jeśli twój brat chce się zabić

- Błagam wybacz mi

- Nie potrafię - powiedziałam i ruszyłam w stronę domu Maxiego

*Claire*

Hahahah co za debilka, uwierzyła mi!!! Hahhahaha... Jedyne kogo lubię to Francescę i Diego, ich mi naprawdę szkoda a ta dziewczyna jest świetna. Tylko ten Naty nie lubię, ta świnia chce mi odebrać Maxiego. Gdy pogodzę się z Fran i Diego, owinę sobie Maxiego wokół palca

Francesca tam idzie!!! Tak... naprawdę ją lubię :D

- Fran! - krzyknęłam i podbiegłam do dziewczyny

- Claire - wymusiła uśmiech - Cześć

- Błagam wybacz mi, ja cię tak bardzo przepraszam. Diego chce się przeze mnie zabić, musisz mu wybaczyć

- Jak to chce się zabić?

- Mówił że ma wszystko w dupie, woli umrzeć w tym gównianym hotelu, i tak dalej - płakałam

- Claire, nie płacz - przytuliłam ją - Ale przecież on chciał mnie wykorzystać...

- To nie prawda! Powiedziałam to bo byłam zła że nie pozwala mi się spotykać z Maxim, ale zrozumiałam że kocham Petera

- Czyli kłamałaś?

- Trochę, bo on kiedyś zmieniał dziewczyny jak rękawiczki ale ciebie kocha tak naprawdę. Codziennie mi gadał jeszcze zanim byliście razem jaką to ma śliczną przyjaciółkę, jaka jesteś miła i słodka

- Serio? - uśmiechnęła się

- Tak! Błagam wybacz mi

- Dobrze, wybaczam...

- Dziękuję! Jestem moim wzorem do naśladowania! - mocno ją przytuliłam - A teraz leć do niego! - uśmiechnęłam się i pokazałam dziewczynie żeby pobiegła do mojego brata

Jak dobrze że się pogodzą! Naprawdę lubię Fran. Teraz, muszę pozbyć się jej koleżanki. A jej chłopaka rozkocham w sobie.... Tak jak kiedyś

*Diego*

Właśnie wychodziłem ze sklepu. Nagle zobaczyłem... Fran?! Stała z telefonem w ręku więc mnie nie zobaczyła, postanowiłem do niej podejść

- Pogadamy? - zacząłem i widocznie ją przestraszyłem bo podskoczyła

Spojrzała na mnie z lekkim zdziwieniem, po chwili nieśmiało przytaknęła

- Chciałem cię przeprosić. Claire miała rację jestem zasranym kłamcą, mogłem ci to powiedzieć od razu. Zawsze zmieniałem dziewczyny jak rękawiczki, ale z tobą jest inaczej. Poczułem do ciebie coś czego nie poczułem do żadnej z tych dziewczyn z którymi byłem. Kocham cię Fran. Jeśli nie mi nie wybaczysz, zrozumiem to.

Chwilę staliśmy w ciszy

- Daj mi to przemyśleć, okej? - powiedziała a ja pokiwałem głową - Tylko... Wybacz Claire... Dzisiaj ją spotkałam, mówiła że jest jej mega przykro, nawet zaczęła płakać. Przeprosiła mnie, mówiła żebym ci wybaczyła, że to jej wina - wymieniała 

- Dam ci czas, postąpiłem źle. Jeśli chcesz, wybaczę jej. W końcu to moja siostra - westchnąłem

- Ona nie jest zła, na dodatek mówiła że kocha Petera - uśmiechnęła się - Dobrze że jest szczęśliwa

- Czasem przesadza, ale to dobra dziewczyna - zaśmialiśmy się

- Muszę lecieć, jak to przemyślę to dam ci znać, okej?

- Tak - powiedziałem i pocałowałem ją w policzek - To... cześć 

- Cześć - spuściła głowę i odeszła

Dobra, jedna sprawa w połowie załatwiona, teraz moja głupia siostrzyczka. No może nie głupia... Wykonała całą robotę za mnie bo sam chciałem się przyznać Fran że kiedyś wykorzystywałem dziewczyny, ale ona powiedziała to w taki sposób że moja dziewczyna stała się moją byłą! Diego, uspokój się... Musze porozmawiać z Claris

Szedłem przed siebie kiedy wpadłem na Maxiego?

- Stary, co ty tu robisz? - zdziwiłem się

- Idę do Naty, muszę z nią porozmawiać

- Jaki wybór?

- Chcę być z Claire - powiedział a ja się zakrztusiłem

Nagle przy nas znalazła się moja siostra

- Diego, Maxi - uśmiechnęła się

- Claris, porozmawiajmy... - powiedział mój przyjaciel a ja w oddali zobaczyłem Naty zmierzającą w naszą stronę

- Maxi... - chciałem mu przerwać ale ten mnie uciszył

- Claire, moja miłość do ciebie nie wygasła

- Maxi... - przerwałem mu

- Jesteś jedyną osobą którą kocham

- Maxi!

- Kocham cię Claire! - krzyknął i wpił się w usta mojej siostry

Usłyszałem ciche łkanie, odwróciliśmy się i zobaczyliśmy płaczącą Naty

- Jak mogliście - płakała - Idę do Fran! - krzyknęła i pobiegła

- Naty czekaj! - krzyknąłem

- Masz przesrane - powiedziała cicho moja siostra a ja rzuciłem się na Maxiego

- Czy ty musisz zawsze niszczyć mi życie?! - ryknąłem

- O co ci chodzi?

- A ty? Myślałem że się zmieniłaś, jesteś gównianą.... - nie dokończyłem bo przerwał mi chłopak

- Zostaw moją ukochaną

- Twoja ukochana to Naty debilu! Zresztą róbcie co chcecie, ale ja będę walczył o swoją miłość, a nie zostawiał ją dla siostry mojego przyjaciela - prychnąłem i pobiegłem do hotelu Fran