Rozdział 13

*Francesca*

Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że znajduję się... w swoim pokoju?! Co ja robię we Włoszech?! Krzyknęłam żeby upewnić się czy to prawda, po minucie do mojego pokoju wbiegła przestraszona ciocia

- Fran, obudziłaś się - uśmiechnęła się

- Co ja tu robię? - powiedziałam a po moich policzkach zaczęły płynąć łzy

- No... jesteś w domu - uśmiechnęła się - Jakiś miły chłopak tu z tobą przyjechał, powiedział że widział jak Diego cię bije - powiedziała ciszej

- Co?! Jak mogłaś mu uwierzyć! - krzyknęłam coraz bardziej płacząc

- Skarbie... Co ci się stało - powiedziała już poważniej 

- Felipe, ten chłopak który tu był porwał mnie. Bił, krzyczał. Porwał też Diego, Maxiego, Naty, Violę i Leona. Ostatnie co pamiętam to jego brata Wiktora i związanych chłopaków

Kobieta mocno mnie przytuliła

- Przykro mi skarbie...

- Ciociu! Co z nimi?! - krzyknęłam

- Zadzwoń do nich, może odbiorą - pogłaskała mnie po policzku i podała mi swój telefon

- Do kogo mam zadzwonić? - spytałam 

- Może zacznij od Diego? 

- Tak, to dobry pomysł - powiedziałam ocierając łzy

Drżącymi dłońmi wybrałam numer, 3 sygnał.. 4... 5...

- Fran? - usłyszałam głos w słuchawce

- Diego? Gdzie jesteś?

- A ty?

- Spytałam pierwsza

- W Hiszpanii... - powiedział cicho

- No to super - powiedziałam ironicznie - Bo ja jestem we Włoszech

- Chyba każdego wywieźli do innego kraju. Fran, dasz radę przyjechać jutro do Argentyny?

- Tak

- Spotkamy się na lotnisku a BA, potem zgarniemy Violettę i polecimy szukać reszty. Trzeba zająć się tymi palantami, myśleli że nas wywiozą i sprawa się skończy

- Dobra, będę jutro

- Tęsknię za tobą - powiedział a ja mimowolnie się uśmiechnęłam

- A ja za tobą. Jutro się zobaczymy 

- Na szczęście - zaśmiał się - Do jutra miśku

- Do jutra - powiedziałam i się rozłączyłam

Odetchnęłam z ulgą i położyłam się na łóżku. Chwila! Bilety! 

- Ciociu! - krzyknęłam - Jutro lecę do Argentyny!

- Okej! - odkrzyknęła - Chwila, co?! - krzyknęła i wbiegła do mojego pokoju

- Lecę do Argentyny - powiedziałam - Musimy znaleźć resztę i rozprawić się z tymi debilami

- Skarbie, już raz cię porwali - powiedziała głaszcząc mnie po policzku - Co jeśli znów to zrobią

- Nie zrobią mamo, zaufaj mi - powiedziałam włączając laptop

- Co ty robisz dziecko? - westchnęła

- Zamawiam bilety, to chyba logiczne

- Nawet nie zdążysz zobaczyć brata - powiedziała smutno

- Ciociu - wstałam od biurka - Jeśli wszystko się unormuje, wrócę na tydzień do Włoszech, okej? - spytałam

- Dobrze - uśmiechnęła się - Powodzenia - westchnęła i wyszła z pokoju

________________________________________________________________

Tak wiem że krótki nie bijcie! Dużo się dzieje, może dlatego że mam 1000 myśli na minutę? Tak, to chyba dlatego :D Chciałabym podziękować Nuśce i Natalii Ponte za to że zawsze komentują moje rozdziały i wspierają mnie ;) Nie mogę też zapomnieć o Klaudii Jabłońskiej której również bardzo dziękuję <3 Tak wiem, 2 rozdziały w jeden dzień ale to dlatego że jeden jest przedwczorajszy, ponieważ wtedy nie dodałam 

DomiNika