Rozdział 15

*Naty*

Poczułam że ktoś kładzie rękę na moim ramieniu. Leniwie obróciłam się na drugi bok. Ponownie otworzyłam oczy i podskoczyłam

- Maxi! - pisnęłam i przytuliłam bruneta

- Nat! Tęskniłem - powiedział całując mnie w czoło

- Ja za tobą też. Co ty tu robisz?! Czemu mnie nie obudziłeś?!

- Tak słodko spałaś - zaśmiał się

Nagle usłyszeliśmy pisk i trzask w kuchni. Spojrzeliśmy na siebie i poszliśmy w stronę dźwięku. Stanęliśmy w drzwiach. Na podłodze zauważyliśmy mnóstwo krwi, a na blacie leżała karteczka

- Co tu się stało? - spytałam przestraszona

- Ja się pytam jak to obejść, tam jest kartka - powiedział Maxi - Idę po Diego

- A Fran? - spytałam

- Ten pisk... Naty... - bał się dokończyć - Zaraz przyjdę - westchnął

Stałam sama, po chwili zeszli chłopcy

- Co tu się stało?! - krzyknął Diego - Ktoś miał próbę samobójczą?!

- Chyba Francesca... - powiedział Maxi a chłopak zbladł

Maxi spróbował ominąć krew i wziął do ręki kartkę

- Przyjdźcie dziś o 20:00 do parku, tam się z nią pożegnacie, ps: ta krew należy do niej - przeczytał a ja prawie zemdlałam

- Ona... - zaczęłam płakać - Ona nie żyje?

- Żyje, ale ktoś ją skrzywdził

- Felipe - warknął Diego - Jak on nas znalazł...

- Boże... - łkałam 

Maxi do mnie podszedł i mocno przytulił

- Nie płacz myszko, nic jej nie jest - mówił

- Ale ta krew...

- Może przeciął jej rękę, na pewno żyje

- Mam nadzieję...

*Wieczór*Narrator*

Zbliżała się godzina 20:00. Na dworze panował mrok i cisza, trójka wyszła z domu i ruszyli w stronę parku. Gdy się tam znaleźli czekali w przekonaniu, że nikt się nie zjawi. Ponownie usłyszeli pisk. Gwałtownie odwrócili się, nikogo tam nie było. Nagle zza drzewa wyszedł Felipe

- Witajcie - zaśmiał się - Tyle czasu minęło

- Nawet nie jeden dzień, mów gdzie jest Fran! - krzyknęła Naty

- Nie rozumiem o co wam chodzi - powiedział udając zdziwienie - Przecież Francesca była z wami, może to Maxi ją zabił? Był w domu jako ostatni

- Mhm na pewno - prychnął Diego - Po coś tu w końcu przylazłeś

- Hhahaha, pogrzeb omówić

- Ty cholerny kłamco - warknął brunet

- Przyzwyczaj się, twoja księżniczka nie żyje! - zaczął się śmiać

Zza drzewa wyszedł Wiktor, na rękach niósł brunetkę

- Macie, wasza przyjaciółka - zaśmiali się

- Fran! - krzyknął Diego i podbiegł do dziewczyny

Sprawdził jej puls, nie oddychała...

- Nie żyje... - powiedział cicho - Ona nie żyje...

- Diego... Spokojnie - Maxi klęknął obok niego

Chłopak nie kontaktował. Jego świat się zawalił. W głowie chodziła mu tylko jedna myśl. Francesca nie żyje...