Rozdział 1 [Samotność]

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekający od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie

Hope

Otworzyłam oczy i spojrzałam na zegarek. Oczywiście, zaspałam... Jakoś mało mnie to obchodzi, w końcu to nie pierwszy raz. Głośno westchnęłam i walnęłam sobie w twarz poduszką. Dobra Hope, trzeba wstać. Czemu gadam do siebie? No tak, bo jestem nienormalna

Odłożyłam poduszkę i usiadłam na łóżku. Włożyłam na siebie jakąś bluzę żeby nie było mi zimno i poszłam do kuchni. Tata jak zwykle w pracy, kogo to dziwi? Na pewno nie mnie. Wyjęłam z lodówki mleko, zagrzałam je i wsypałam płatki. Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść. Gdy skończyłam włożyłam miskę do zmywarki i poszłam do pokoju. Wybrałam strój na dziś, który nie różnił się niczym od wczorajszego. Bluza, jeansy i ulubione czarne trampki. Wzięłam plecak i wyszłam z domu.

- Hope! - usłyszałam krzyk

Odwróciłam się, za mną stała największa kujonka klasowa, Emma. Nikt jej nie lubi włącznie ze mną

- Czego? - westchnęłam

- Zaraz spóźnimy się na lekcję, chodź szybciej - uśmiechnęła się i pociągnęła mnie za rękę

- Puść mnie! - wyrwałam się

- Przepraszam, po prostu masz i tak przechlapane w szkole, chyba nie chcesz zostać w tej samej klasie

- Szczerze mam to gdzieś, a co ci do tego?

- Jesteś dobrą dziewczyną, kiedyś byłaś inna

- Ciekawe kiedy - prychnęłam

- Gdy żyła twoja mama...

Spojrzałam na nią szeroko otwartymi oczami. Nikt nigdy nie mówi przy mnie o mojej mamie, to dla mnie bardzo bolesne... Każdy to zazwyczaj rozumiał, widać że jednak nie

- Posłuchaj... - szarpnęłam za tę jej badziewną sukienkę - Zawsze byłam taka jaka jestem i ciesze się z tego powodu. A jeśli jeszcze raz powiesz coś o mojej matce to cię zabiję - warknęłam i zostawiłam ją samą

Wkurzona weszłam do szkoły, było już po dzwonku. Przywitałam się z woźnym i ruszyłam w stronę klasy

- Panna Hope Corine - usłyszałam za sobą

Za mną stała moja wychowawczyni, powiem tyle. Ona nienawidzi mnie a ja nienawidzę jej

- Pani Rachel - uśmiechnęłam się sztucznie

- Oj nie udawaj - zaśmiała się - Wiem że mnie nienawidzisz

- Coś się stało? - zmieniłam temat

- Czy ty nie powinnaś być na lekcjach?

- Właśnie na nie idę...

- No mam nadzieję... Do klasy! - odwróciłam się i poszłam na lekcje

- Co za wścibska baba - warknęłam

- Słyszałam to!

Fajnie... Szkoda, że mam to gdzieś. Stanęłam przed salą z Polskiego, zapukałam do drzwi i weszłam

- Dzień dobry Corine - uśmiechnęła się nauczycielka

- Dobry - mruknęłam i usiadłam w ostatniej ławce

- Księżniczka przyszła - usłyszałam szepty z ławki przede mną

- Zamknijcie się - warknęłam

- Hope! - krzyknęła nauczycielka - Jak ty się zwracasz do koleżanek!
- To nie są moje koleżanki...

Jak ja ich nie trawię... Szkolne plotkary

- Dobrze dzieci. A więc jak zaczęłam mówić zanim przerwała mi wasza koleżanka, za dwa tygodnie odbędzie się szkolny bal - super... - Oczywiście każdy musi mieć parę. Bal jest obowiązkowy, będą również wybierani król i królowa szkoły... Czy wszystko jasne?

- Tak - powiedzieli wszyscy

- Mam pytanie! - zgłosiłam się

- Tak Hope? - uśmiechnęła się nauczycielka

- Czy można przyjść w spodniach? - wszyscy zaczęli się śmiać

- Nie, trzeba ubrać sukienkę. Macie jeszcze jakieś pytania?

- Nie

- No to wracamy do lekcji

Jakiś głupi bal? Zapowiada się fatalnie, na dodatek nie można założyć spodni! To nie jest fair! Jak znam życie i tak nie pójdę... W końcu kto by mnie chciał. Hello Hope, o czym ty myślisz? Musze się ogarnąć...

Zadzwonił dzwonek, tak zwane zbawienie uczniów. Wyszłam z klasy, oczywiście na mój fart musiałam na kogoś wpaść...Przez to oboje upadliśmy na ziemię

- Cześć - uśmiechnął się chłopak

- Hej... - powiedziałam cicho

- Ej nowy, lepiej szybko wstań - zaśmiał się jeden z chłopaków

- Czemu? - zdziwił się

- Bo Hope na ciebie leci - haha ale śmieszne... - Najgorsza laska ze szkoły, mówię ci wstań

Reszta go podniosła i zabrała do swojego grona, a ja? Siedziałam na ziemi jak jakaś głupia... Dałam się poniżyć. Znowu...

_________________________________________________________________

Kochani witam w pierwszym rozdziale :)

Prolog wam się spodobał, mam nadzieję że ten rozdział też nie jest zły

Mi szczerze się podoba :)

Chyba jest w miarę długi xddd

Piszcie co sądzicie :) 

3 komentarze - next

DomiNika