Rozdział 4 [Kłamstwo]

Hope, 12 dni do balu

Obudził mnie dzwonek mojego telefonu. Nie odebrałam. Przez te dwa dni Emma nie daje mi normalnie funkcjonować! Cały czas wydzwania, pisze sms'y, a najgorsze gdy przychodzi pod mój dom. Na dodatek co chwilę pyta się co łączy mnie i Simona. Dziś jej to chyba muszę wyjaśnić bo zaczyna mnie to wkurzać

- Córcia! - usłyszałam krzyk mojego taty - Jadę do znajomych, wrócę wieczorem!

- Dobrze tato! - odkrzyknęłam 

Usłyszałam trzaśnięcie drzwi, wyszedł... Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Tam wzięłam szybki prysznic, pomalowałam się, spięłam włosy w kucyk i ubrałam to co zwykle: biały T-shirt, czarną bluzę i rurki.

Poszłam do kuchni i zrobiłam sobie naleśniki. Gdy zjadłam wzięłam telefon i klucze po czym wyszłam z domu. Na miejscu byłam po 5 minutach. Zapukałam do drzwi domu Emmy, otworzyła mi jej mama

- Witaj Hope, wejdź - uśmiechnęła się kobieta

- Dzień dobry, jest Emma?

- Rozmawia z kolegą, są w kuchni

Poszłam do wymienionego pomieszczenia, w drzwiach stanęłam jak wryta

- Simon? - zdziwiłam się

- Hope! - krzyknęła Emma i mocno mnie przytuliła - Nie wiedziałam, że przyjdziesz więc go zaprosiłam

- Wy... wy się przyjaźnicie? - głos mi drżał

- A co Corine... zazdrosna? - zaśmiał się brunet - Czyżbyś chciała się zaprzyjaźnić?

- Z tobą, nigdy...

- Miałem prośbę do Emmy, dość osobistą, ale skoro już jesteś to cię nie wywalę...

- To jej dom, nie masz prawa mnie wyrzucać... - powiedziałam cicho

- Jaką prośbę masz do mnie? - zmieniła temat Emma

- Emmo, jak dobrze wiesz... za dwa tygodnie odbędzie się szkolny bal...
- No tak - uśmiechnęła się
- Czy...  chciałabyś wybrać się na niego ze mną?
- Tak! - pisnęła dziewczyna
Chłopak zbliżył się do niej i namiętnie ją pocałował

- Jesteście parą? - spytałam zdziwiona

- Oj przepraszam, przez to wszystko zapomniałam ci powiedzieć - zachichotała Emma

Czy ona musi być taka wnerwiająca? Jak chcę się z nią zaprzyjaźnić to zaczyna chodzić z moim wrogiem...

- Ile wy się znacie? - prychnęłam

- Z dwa dni - mruknął Simon - A co?

- Dwa dni?! - krzyknęłam - I jesteście parą?!

- Miłość od pierwszego wejrzenia - rozmarzyła się blondynka

- Was chyba powaliło!

- Zostaw moją dziewczynę! - krzyknął chłopak

- To też moja przyjaciółka, ostrzegam cię... Jeśli tylko ją zranisz to jesteś martwy - warknęłam i wyszłam z domu

Emma

- Simon... - westchnęłam - Po co jej to robimy?

- Niech będzie zazdrosna, będzie zabawa - zaśmiał się

- To moja przyjaciółka... Na dodatek mam już chłopaka na bal

- Spokojnie, przecież wiem. Gerard się o tym nie do wie, tak samo Hope....

- Ale obiecujesz że zaprosisz ją na bal?

- Obiecuję - uśmiechnął się - Jesteś spoko kumpelą

- Obiecasz mi coś jeszcze?

- Yyy co takiego?

- Nie zranisz jej?

______________________________________________________________________

Taka końcówka :D każdy teraz cooooo

Buahaha zła ja ^^

Czemu nie ma komentarzy? :/ trochę to przykre...

Widze że jednak potrzebny szantaż...

3 kom - next

Ciekawe ile wam to zajmie ;_;

DomiNika