Rozdział 2 [Oszustwo]

Hope

Szybko wstałam, otrzepałam się i pobiegłam przed siebie. Zamknęłam się w łazience i spojrzałam w lustro. Spokojnie Hope... to nic, oni ci zazdroszczą.

- Znowu się widzimy panno Corine - o nie, znowu moja wychowawczyni

- Proszę, niech mi pani mówi Hope. Nienawidzę swojego nazwiska - spuściłam głowę

- Coś nie tak? - spytała podchodząc do mnie

Ciekawe co ją to obchodzi...

- Wszystko dobrze - powiedziałam szybko

Wyszłam z łazienki i poszłam pod klasę. Lekcje minęły mi dość szybko. Oczywiście nie obeszło się bez ośmieszania mnie. Codzienność...

Włożyłam do uszu słuchawki i ruszyłam w stronę domu. Przede mną szła Emma, ale nie chciałam żeby mnie zauważyła. Dziwi mnie, że chce się ze mną zaprzyjaźnić. Pech chciał, że ja z nią nie. Gdy skręciła przyspieszyłam, po 5 minutach byłam już w domu

- Tato! - krzyknęłam

Po chwili zjawił się koło mnie

- Misia ubierz się jakoś ładnie, mamy dziś gości. Będą za pół godziny - uśmiechnął się

- Co...? Kto przychodzi? - nie kryłam zdziwienia

- Moi dawni przyjaciele, możliwe że podpiszemy razem umowę, dotyczy to firmy. Sama rozumiesz... Chcę żebyś nie narobiła mi problemów, mają syna w twoim wieku. Przeprowadzili się niedaleko nas, możliwe że będzie chodził do twojej szkoły

- Super... - mruknęłam

- Hope... - westchnął - Czy mogę cię o coś prosić?

- O co takiego?

- Ubierz sukienkę... Proszę córa

- Nie! - krzyknęłam

- Proszę...

- Pomarzyć sobie możesz - warknęłam i poszłam do pokoju

Ubrałam białą koszulę, na nią czarną bluzę i czarne rurki. Oczywiście spięłam włosy w kucyk i zrobiłam sobie mocny ciemny makijaż. Lekko wkurzona wyszłam z pokoju. Gdy tata mnie zobaczył zagwizdał

- No córcia, wystroiłaś się - przytulił mnie - Przepraszam, wiem że nie lubisz sukienek. Po prostu bardzo przypominasz mi mamę

- Nie chcę... - spuściłam głowę - Nie chcę ci jej przypominać. Na dodatek sukienki, to wszystko... to nie mój styl

- Podoba mi się to jaka jesteś, kocham cię mała - uśmiechnął się

- Ja ciebie też tato - odwzajemniłam uśmiech

Usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Przyszli... Poczułam że zaczynam się trząść, muszę się spisać. Nie mogę zepsuć mu tego spotkania. Zrobię to dla niego...

- Skarbie otwórz, muszę szybko wyjąć kurczaka z piekarnika - pocałował mnie w czoło i poszedł do kuchni

Super, gorzej być po prostu już chyba nie może...Otworzyłam drzwi. Przede mną stanęła jakaś para. Spojrzałam na ich syna. Ten chłopak... Dziś na niego wpadłam

- Hope?! - krzyknął - Co ty tu robisz?

- Dzień dobry - uśmiechnęła się kobieta - Simon, zachowuj się - klepnęła go w ramię

- Dzień dobry. Mam na imię Hope, jestem córką Williama

- Jesteś bardzo ładna, masz może chłopaka? - spytał mężczyzna - Bo wiesz, nasz syn jest sam...

- Jestem sama, ale raczej nie szukam chłopaka - zaśmiałam się i zaprosiłam ich do środka

- James, Caren, witajcie! - krzyknął mój tata - Hope, idź z kolegą do swojego pokoju, dobrze? - spytał a ja spojrzałam na niego morderczym wzrokiem

- Wolałabym tu posiedzieć... - powiedziałam cicho

- Oj nie stresuj się on nie gryzie - zaśmiała się Caren

Lekko wnerwiona lecz z uśmiechem na ustach poszłam do mojego pokoju, brunet poszedł za mną. Otworzyłam drzwi i wskazałam na łóżko

- Usiądź - westchnęłam

- Przepraszam cię za dziś, naprawdę...

- To nic, spokojnie - uśmiechnęłam się

- Byłaś wyśmiana, to moja wina - powiedział z wyrzutem

- Nie, tak jest od zawsze. Lepiej nie mów w klasie że u mnie byłeś, zostaniesz pośmiewiskiem, tak jak ja...

- Mało mnie to obchodzi, naprawdę - położył telefon na łóżku - Wiesz gdzie jest łazienka?

- Prosto i na prawo - chłopak wyszedł

Usłyszałam dźwięk sms'a. Był z telefonu Simona.... Spojrzałam czy nie idzie i spojrzałam kto mu pisze.

18:19

Od: Ja

Do: Olivier

Stary, rodzice mi powiedzieli że dziś idziemy do domu Hope. Jest okazja żeby się pośmiać

19:22

Od: Olivier

Do: Ja

Ale siara, chociaż... może być beka. Udaj że ją kochasz, spróbuj pocałować. Jutro na oczach całej klasy z nią zerwij

19:23

Od: Ja

Do: Olivier

Niezły plan, no problemo, zaraz się za to zabiorę

19:25

Od: Olivier

Do: Ja

Jesteś niezły koleś Simon, fajnie że będziesz chodził do naszej klasy. Powo z Hope

Więc tak się bawi... Hmm, chyba jednak mu się nie uda

- Co ty robisz? - usłyszałam głos Simona i odrzuciłam komórkę

- Nic takiego - uśmiechnęłam się - Robimy coś?

- Mówiłem ci że jesteś bardzo ładną dziewczyną? - zaczął się do mnie zbliżać

- Simon, jesteś bardzo miły, ale serio... Nie szukam chłopaka - zaśmiałam się i lekko go odepchnęłam 

- Szkoda - westchnął - Obejrzymy jakiś film?

- Jasne

Położyliśmy się na łóżku, wzięłam na kolana laptopa i włączyłam jakiś film. Po 20 minutach chłopak położył rękę na moim udzie

- Zostaw - mruknęłam i wzięłam jego rękę

- Dlaczego? - udał zdziwionego

- Nie jesteś w moim typie

- Dobra... tato! Idziemy do domu! - krzyknął

- Nie! Simon to dla mojego taty ważne...

- Coś za coś. Nie przerwę im, ale mnie pocałujesz

Stanęłam jak wryta. Jeśli go pocałuję, będę miała jeszcze gorszą opinię w szkole. Jeśli go nie pocałuję tata mnie znienawidzi...

- Czyli...?

________________________________________________________________

Jest rozdział, średnio mi się podoba :/ 

Będę się starała dodawać je codziennie

3 kom - next

DomiNika