Rozdział 5 + ważna notka pod rozdziałem

Emma

- Obiecaj... - warknęłam

- Spokojnie, obiecuję - zaśmiał się

- Simon, mówię poważnie

- Nie martw się, nie zranię jej - powiedział i mocno mnie przytulił

- Lecę poszukać Hope, pewnie jest w lekkim szoku - zaśmiałam się

- Pójdę z tobą...

- Lepiej idź do domu, niech trochę ochłonie - mrugnęłam do niego

Wyszliśmy z domu, pożegnaliśmy się i poszliśmy w dwie przeciwne strony. Z daleka na ławce zauważyłam siedzącą brunetkę. Mimo wysokich koturnów pobiegłam najszybciej jak mogłam i usiadłam obok niej

- Cześć - uśmiechnęłam się

- Hej - mruknęła spuszczając głowę w dół

- Jesteś zła? - powiedziałam smutno - Nie wiedziałam że ci się podoba...

- Nie podoba! - krzyknęła - Nienawidzę go, wiedziałaś o tym

- Posłuchaj...

- Nie! On jest jak reszta! - krzyczała - Jedyne co chce to pośmiać się z bólu innej osoby! - mówiła takim głosem, że myślałam iż zaraz się rozpłacze

- Tak cię zranił?

- Chciał - po jej policzku spłynęła łza? Hope płacze?!

- Przykro mi... - mocno ją przytuliłam - Nie płacz

- Ja nie płaczę... - warknęła - Oczy mnie szczypią

- Dobra, powiedzmy... Może się do niego mylisz? Jest tutaj nowy, wpadł w złe towarzystwo. Musiałabyś bliżej go poznać... Ja poznałam i jest... spoko

- No w końcu z nim jesteś... nie?

- No tak - poprawiłam się szybko - Ale próbuję patrzeć z twojej perspektywy

- Aha...?

- No - zaśmiałam się - Nie złość się na mnie

- Nie jestem zła, troszkę zawiedziona - uśmiechnęła się

- Wiesz co? Ty naprawdę jesteś super przyjaciółką

- Dzięki - zaśmiała się - Ty też - powiedziała i mocno mnie przytuliła

Simon

Lekko znudzony podszedłem do przytulających się dziewczyn

- Pogodziłyście się? - mruknąłem

- Simon?! Co ty tu robisz?! - krzyknęła Emma 

- Ekhem...

- To znaczy... skarbie - uśmiechnęła się

- Coś sztuczne to było - zdziwiła się Hope

- No wiesz, nie jestem przyzwyczajona do tego że jesteśmy razem - zaśmiała się blondynka

- Simon ile razy mam ci mówić że masz się do mnie nie zbliżać! - krzyknęła Hope

- Dalej jesteś zła? - spytałem zirytowany - Niech ci już przejdzie...

- Chciałeś mnie pocałować, a potem wyśmiać przy całej szkole!

- Co?! - krzyknęła Emma, ups... zapomniałem jej powiedzieć

- Skarbie, to nie tak... - o przynajmniej mam powód żeby udać zerwanie

Tak... Dalej mam pomysł jak zniszczyć Hope. Postanowiłem być w udawanym związku z Emmą, żeby dziewczyna była zazdrosna. Tuż przed balem ona pójdzie z kimś innym, a Hope żeby zdać będzie zmuszona iść ze mną. Oczywiście tam z nią poflirtuję, zostaniemy parą. A w szkole z nią zerwę

- Jak to nie tak?! - krzyczała... czyli zrozumiała o co mi chodzi

- Misiu...

- Jakie misiu?! Jak mogłeś być tak podły - zaczęła płakać, wow... wczuła się

- Tak mi przykro

- Nie odzywaj się do mnie! - krzyczała

- Proszę, wybacz mi...

- Nienawidzę cię!

- Emmuś

- Zostaw mnie!!!

Posłusznie ze spuszczoną głową odszedłem, po chwili dostałem sms'a

15:16

Od: Emma

Do: Ja

Podobało się przedstawienie? Hope się wczuła, cały czas mnie przytula. Trochę mi jej szkoda, nie chcę jej okłamywać

15:18

Od: Ja

Do: Emma

Spokojnie, za niedługo to się skończy

Emma jest spoko, ale żeby doszczętnie zniszczyć Hope powiem jej o tym że knułem spisek z nią i tak naprawdę nie byliśmy razem. Pokłócę, ale jakoś nie jest mi specjalnie przykro. Dalszą drogę do domu szedłem z uśmiechem na twarzy, wszystko idzie po moim planie... 

__________________________________________________________________________

No to tak... Zaczynam  żałować że wróciłam

Dlaczego? Bo nie ma sensu pisanie dla jednej osoby

Moim zdaniem szkoda mojego czasu i wzroku

Tak, od dziś mam okulary bo cały czas siedze na bloggerze i piszę te rozdziały

Jest to bez sensu, skoro robię to po nic

Jak ilość wyświetleń i komentarzy nie podrośnie, będę zmuszona odejść ponownie

4 komentarze - next

DomiNika