Rozdział 17 - Ja się spotykam z Peterem

*Francesca*

- Przepraszam - powiedziałam cicho - Nie chciałam tak krzyczeć, po prostu nikogo nie pamiętam, nie mam pojęcia dlaczego, głowa mi pęka, nawet nie wiem gdzie jestem...

- Spokojnie - powiedział ponownie mnie przytulając - Przejdzie ci do godziny,  jesteś w szpitalu - pocałował mnie w czubek głowy

- Czemu? - zdziwiłam się

- Twój były coś złego ci podał i zemdlałaś

- Mów normalnie nie jestem dzieckiem

- Marco, twój były. Znowu chciał cię zabić - westchnął - Dał ci tabletkę gwałtu, miałaś uczulenie, nie mogłaś się wybudzić lekarze mówili że umrzesz - powiedział na jednym tchu a ja wytrzeszczyłam oczy

- Błagam powiedz  że nic mi nie zrobił... - wyjąkałam a on delikatnie się uśmiechnął

- Nie pozwoliłbym na to, znalazłem cię zanim było za późno

- Mówiłam coś głupiego? - zarumieniłam się

- Gdyby ktoś cię zobaczył powiedziałby że jesteś normalna, po prostu przytulałaś się do Marco i mówiłaś że już mnie nie kochasz, wyczaiłem że coś nie gra

- Przepraszam, ja cię kocham wiesz to ta table... - przerwał mi łącząc nasze usta w delikatnym pocałunku - Kocham cię - szepnęłam gdy się od siebie oderwaliśmy

- Ja ciebie bardziej - uśmiechnął się i pocałował mnie w czoło - Pamiętasz naszych przyjaciół?

Chwilę stałam w milczeniu, po chwili oczy mi się zaświeciły

- Naty i Maxi! - pisnęłam - Są tutaj?!

- Tak, mają przyjść?

Nie odpowiedziałam tylko wybiegłam na korytarz

- Naty! Maxi! - krzyknęłam i przytuliłam parę

- Fran! Ty żyjesz! Siostrzyczko tak się bałam - powiedziała i zaczęła płakać

- Nie płacz, nic mi nie jest - uśmiechnęłam się - Kocham was wszystkich - powiedziałam a Diego objął mnie ramieniem

- Panno Vidal, powinna pani leżeć - podeszła do nas jakaś kobieta

- Przepraszam... - powiedziałam speszona

- To nic, witam wśród żywych

- Słucham? - zdziwiłam się

- Miała pani godzinę do wybudzenia się, jeżeli by to się nie stało.... - nie musiała dokańczać

- Musze solidnie podziękować mojemu chłopakowi. który już się zalamał prawie - zaśmiałam się - Tak rąbać w ścianę głową

- Skąd ty to wiesz? - zdziwił się

- Szczerze... nie mam pojęcia?

*Claire*

- Musimy pogadać... - powiedziała cicho moja przyjaciółka

- Nie widzisz że myślę?! Ta debilka nie może mi zabrać Maxiego! Wredna gówniara, a ten jeszcze jej broni! Jak ona śmiała mnie obrazić?!

- Claire naprawdę muszę ci o czymś powiedzieć

- Wszystko zawsze musisz psuć! - warknęłam - Gadaj

- No bo... Od niedawna; Ja się spotykam z Peterem

- CO?!

_________________________________________________________________

Krótki rozdział ale jest :D Fran żyje możecie być happy

Wkurzona Claire jak myślicie zabije Rebece?

Dziękuję Klaudii Jabłońskiej i NataliiPonte za skomentowanie mojej zakładki ^^ (do czego was oczywiście zapraszam) Możecie pisać cały czas jeśli chcecie :D

DomiNika