Rozdział 22 - Wynoś się do Claire!

*Francesca*

Usłyszałyśmy że ktoś głośno wali w drzwi. Zbytnio nas to nie obchodziło i nawet nie miałyśmy zamiaru ich otworzyć. Usłyszałyśmy skrzypnięcie i do pomieszczenia ktoś wszedł. Obie się odwróciłyśmy i zaczęłyśmy wrzeszczeć

- Wyjdźcie stąd debile niedowalone bo obaj wylecicie przez okno! - wydarłyśmy się

- Fran daj wyjaśnić... - zaczął Diego ale mu przerwałam

- Co chcesz mi wyjaśnić?!  Że masz mnie w dupie czy że mam usunąć to dziecko?! - krzyknęłam

Zapadła cisza, chyba go zbeształam

- I co?! Nawet się nie odezwiesz!!!

- To nie tak... - ponownie mu przerwałam

- A jak?!

- Fran po prostu mnie zatkało, byłem w szoku rozumiesz?! Ciesze się z tego dziecka i nie mam zamiaru cię zostawiać bo cię kocham! - tym razem to on zaczął krzyczeć

Nic nie powiedziałam tylko zaczęłam płakać. Chłopak nieśmiało się do mnie zbliżył i mnie przytulił

- Przepraszam - wyłkałam - Ja... ja nie wiedziałam że ty się cieszysz

- Nawet nie wiesz jak bardzo - uśmiechnął się co odwzajemniłam

- Ale... skąd weźmiemy pieniądze? Dziecko to duża odpowiedzialność

- Myślisz że jak kupiłem dom? Od miesiąca codziennie w wolnym czasie sobie dorabiałem, tydzień temu przyjąłem pracę na stałe w firmie mojego kuzyna, który mieszka niedaleko

- Mówisz serio? - zdziwiłam się

- Zrobiłem to dla ciebie

- Jesteś cudowny - namiętnie go pocałowałam - A teraz ty! - wskazałam na Maxiego - Ty durny półgłówku co zrobiłeś mojej siostrze patałachu ty!!!

- Fran, zostawmy ich samych - szepnął mi do ucha Diego

Niechętnie pokiwałam głową i wyszliśmy z domu mojej siostry

*Naty*

Czemu oni wyszli?! Teraz muszę tu stać z tym debilem i słuchać jego wyjaśnień. ,,Jednak wolę ciebie, bla bla bla''. A dwa dni później znowu leci do tej blond gówniary, co on w niej widzi? Wygląda jak niedowalony plastik, ma tyle tapety na gębie że to aż boli, wygląda jak patyk i co? I ona jest lepsza? 

- Naty, przepraszam... - powiedział z poważną miną

- Ty mnie przepraszasz? No co ty jeszcze ci korona z głowy spadnie! - krzyknęłam - Już ci się Claire gówniana znudziła? To co?! Znowu chcesz mnie męczyć, a potem do tej blondyny zarywasz?! Ty jesteś jakiś powalony chyba!

- Tak, jestem powalony. Daj mi coś powiedzieć i nie przerywaj. Wiem, że byłaś zazdrosna. Wyglądałaś tak słodko że chciałem się z tobą troszkę pokłócić. Już od dawna nic nie czuję do Claire

- Ty chyba sobie kpisz! Chciałeś żebym była zazdrosna?!

- No tak to nie brzmi tak fajnie

- A co w tym jest fajnego?! Gdyby nie Fran już leżałabym tu martwa z żyletką w ręku! 

- Błagam nie mów tak - powiedział smutnym głosem

- Czy ty siebie człowieku słyszysz? - przestałam krzyczeć, po moich policzkach zaczęły płynąć łzy - Ty mnie ranisz. Robisz to specjalnie!

- Tusia błagam... - klęknął przede mną - Ja naprawdę nie chciałem

- Wynoś się do Claire! - łkałam - Już!

Liczyłam na to że się wyniesie. Brunet wstał, podszedł do mnie i czule mnie pocałował

- Myślisz że to pomoże? - spytałam gdy się od siebie oderwaliśmy

- Nie wiem...

- Nie, to nie pomoże Maxi... To tak nie działa

- Nie zbliżę się do Claire

- Co?

- Jeśli mi wybaczysz. Usunę jej kontakt z telefonu, przestanę się do niej odzywać, nie zbliżę się do niej

- Kłamiesz...

- Uwierz mi... Proszę...

- Maxi ja...

________________________________________________________________________

Dobra... No to tak

Wiem, że nie było 6 komentarzy (smuteczeg)

Ale dodaje ten rozdział ;p

Tym razem daję tylko

4 komentarze - next

Mam nadzieję że wbijecie szybciej niż ostatnio (2 dni)

To chyba tyle :D

DomiNika