Rozdział 18 - Co ty tu robisz padalcu jeden

*Francesca*

Wczoraj wypuścili mnie ze szpitala, a dziś są moje urodziny. Szczerze, ciekawi mnie jak ten dzień będzie wyglądać. Zazwyczaj całe urodziny opierały się na jedzeniu pączka z Tuśką, a teraz mam przyjaciół, kochanego chłopaka. Może w końcu coś w tym moim głupim życiu się zmieni, a Marco przestanie mnie nękać? Marzenia....

- Fran! - usłyszałam głos Naty

Siedzi w tej łazience od godziny i przymierza co ma ubrać na MOJE urodziny kiedy  JA siedzę na łóżku w samej piżamie. No oczywiście, musi pokazać swojej rywalce że to ona jest dziewczyną Maxiego. Ehhh czasem ta ich wojna mnie dobija

- Fran! - usłyszałam kolejny raz

- Czego?! - odkrzyknęłam i poszłam do przyjaciółki

- Dobrze wyglądam?

Dziewczyna wyszła ubrana w śliczną niebieską sukienkę. Na nogach miała białe buty na dość wysokim obcasie. Włosy związała w kucyk

- Wyglądasz... przepięknie - zaniemówiłam

- Dziękuję - uśmiechnęłam się - To teraz stroimy ciebie!

- Naty, nie chcę się aż tak stroić. To mają być małe urodziny, zrozumiałaś?

- Oczywiście - zaśmiała się

Dziewczyna wskazała na różową sukienkę

- Nie! - krzyknęłam

- A ta? - pokazała zieloną

- Pozwól że ubiorę się sama, okej?

- Okej - westchnęła

W końcu postawiłam na zwykłą, czerwoną sukienkę

- I jak? - spytałam po wyjściu z łazienki

- Wyglądasz bosko! - krzyknęła i mocno mnie przytuliła - Teraz chodź! - krzyknęła i pociągnęła mnie za rękę

Gdy weszłam do salonu zobaczyłam tam Maxiego i Diego. Chłopcy aż otworzyli buzie ze zdziwienia gdy nas zobaczyli

- Aż tak źle? - powiedziałam niepewnie

- My z Maxim się zwijamy, zostawimy was samych. Do zobaczenia za godzinę! - krzyknęła Naty ciągnąc Maxiego w stronę drzwi i wyszli

- Wyglądasz... ślicznie - odezwał się w końcu mój chłopak i podszedł do mnie

- Dziękuję, ty też niczego dobie - powiedziałam i namiętnie pocałowałam chłopaka - Nie robicie nic wielkiego prawda? - spytałam po oderwaniu się od bruneta

- Małe przyjęcie, tak jak chciałaś

- Będzie pączek zamiast tortu? - zaśmiałam się

- Co tylko zechcesz - uśmiechnął się - Prezent dostaniesz później

- Materialny?

- Jak chcesz, może być w naturze

- Chyba w aptece naturze - zaśmiałam się

Nagle chłopak dostał sms'a. Szybko odpisał i znowu się do mnie uśmiechnął

- Możemy już iść

- Szybko się uwinęli - chłopak złapał mnie za rękę i wyszliśmy z domu - Tak w ogóle to gdzie idziemy?

- Niespodzianka - powiedział i nagle przestałam widzieć - Nie bój się, to tylko szalik

- Chyba sobie kpisz! Co jeśli się przewrócę?!

- Zaufaj mi - musnął moje usta

- Dobra - westchnęłam i dałam się prowadzić chłopakowi

Po jakiś 5-7 minutach doszliśmy na miejsce. Chłopak zdjął mi szalik z oczu, zobaczyłam mnóstwo ludzi krzyczących ,,Niespodzianka''! a ja nie wiadomo dlaczego zaczęłam płakać

- Skarbie, nie płacz - powiedział Diego mocno mnie przytulając

- To łzy szczęścia, nigdy nie miałam przyjęcia. Nie spodziewałam się tylu ludzi - zaśmiałam się i otarłam łzy - Dziękuję! - krzyknęłam i impreza się rozpoczęła

Nagle w oddali zauważyłam śliczny domek, zazdroszczę jego właścicielom. Dziwne jest tylko, dlaczego impreza jest na jego posesji?

- Diego...? - zaczęłam cicho

- Tak skarbie? - uśmiechnął się

- Kogo to jest dom? Nie obrazi się że tu jest to przyjęcie urodzinowe? - wskazałam domek, on zaśmiał się i objął mnie od tyłu

- Fran... - szepnął mi do ucha

- Tak?

- To... to jest twój prezent urodzinowy

- Co?! - pisnęłam szczęśliwa

- Jeśli tylko zechcesz, możemy zamieszkać w nim razem - uśmiechnął się a ja mocno go przytuliłam 

- Dziękuję! Myślałam że ta impreza to będzie coś wspaniałego, na dodatek jeszcze ten dom i będziemy tam mieszkać razem! Jesteś cudowny! - pocałowałam chłopaka a ja czułam że się uśmiecha

Gdy w końcu oderwaliśmy się od siebie poczułam rękę na swoim ramieniu. Odwróciłam się i pisnęłam na całe gardło

- Co ty tu robisz padalcu ostatnio nie zrozumiałeś że masz się do niej nie zbliżać?! - krzyknął Diego a ja mocno się w niego wtuliłam

- Spokojnie... jestem tu z policjantami. Samego by mnie wypuścili

- Jak oni w ogóle wypuścili cię z tego więzienia?! Marco, przecież miałeś tam odsiedzieć 2 lata minimum! - wydarłam się

- Powiedziałem, że moja dziewczyna ma urodziny, to mnie wypuścili na dwie godzinki - uśmiechnął się a ja go spoliczkowałam - Ej! Tak w ogóle, nazywasz się Tessa

- Nie! Jestem Fra...! - nagle podszedł do nas policjant

- Co się dzieje? Aa, wszystkiego najlepszego Tesso - uśmiechnął się do mnie mężczyzna

- Nie jestem Tessa! Jestem Francesca Vidal!

- To czasem nie tą dziewczynę próbowałeś zabić?

- To ona, niech go pan zabierze - warknął mój chłopak - On miał siedzieć w więzieniu, nie wiem czemu go wypuściliście, nie może być na wolności. Nie pozwolę żeby kolejny raz skrzywdził moją kruszynkę - powiedział i objął mnie ramieniem

- Przepraszam za zajście, nie mieliśmy pojęcia. Już się do pani nie zbliży, obiecuję - uśmiechnął się - Idziemy ty kłamco - warknął do mojego byłego a ten stał jak stał - Tavelli rusz dupsko bo idziemy do kicia! - ryknął mu do ucha i pociągnął w stronę radiowozu

- Jeszcze się zobaczymy! - krzyknął Marco i zniknął w radiowozie

- Spokojnie skarbie, już go nie spotkasz - powiedział Diego i pocałował mnie w policzek - Zatańczymy? - wskazał miejsce gdzie tańczyło wiele par

W tym Naty z Maxim, co dość mnie rozśmieszyło

- Oczywiście - uśmiechnęłam się i ruszyliśmy na parkiet

_____________________________________________________________

Hejka! W końcu rozdział :D Jeśli jeszcze nie czytaliście poprzedniej notki to zapraszam do przeczytania niej ;) Ostatnio były 3 komentarze, dam wam wyzwanie ciekawe czy dacie radę

No to 4 komentarze - next

Ciekawe czy dacie radę ;)

DomiNika